Rozdział 10. " Uciekłam z domu , jak miałam 9 lat "

Harry przesadził i to ostro. Jak on mógł? Jak ja mam teraz ufać ludziom , którzy tutaj mieszkają ? Ale dlaczego mam obwiniać ich , to jego wina, tak?  Od dzisiaj Harry Styles jest na liście osób, których nie chcę znać . Może i przesadzam, ale nie umiem inaczej. Mogłabym znowu zbudować przed ludźmi wielki mur. Ale co by to dało? Przez ten okres dowiedziałam się, jak bardzo brakowało mi obecności z kimś , z kim bym mogła porozmawiać. A teraz mam wspaniałych rodziców, kochanego brata , dwie siostry - których jeszcze nie znam, Louisa, Nialla , Zayna i w sercu Victorię i Rose. Czy można by  chcieć czegoś więcej.
A Harry ? On dopiero zobaczy co to jest znęcanie się nad innymi . Rodzice zawsze mi powtarzali, że mam charakterek ,w  szczególności tatuś  mówiąc , że po mamusi. Kochałam ich najbardziej na świecie , byli moją jedyną rodziną, po za nimi miałam także Tori , a później Kamela i przyjaciele rodziców. Tak jest i teraz. Mam rodziców , rodzeństwo i znajomych.  I tak jest dobrze.
Podniosłam się do pozycji siedzącej. Przetarłam zaspane oczy i spojrzałam na zegarek , który stał na stoliku nocnym. 7:30  . Nie fajnie - pomyślałam . Nie lubiłam wcześnie wstawać. Byłam z tych osób , które idą spać o trzeciej rano , a wstają o dwunastej. Opadłam bezwładnie na łóżko i gdy próbowałam udać się do wspaniałej krainy zwanej snem , do "mojego" pokoju wpadł Zayn. Już chciałam krzyknąć, że się puka ,ale chłopak mnie wyprzedził , gdy otwierałam buzię.
-O. Hey Mała - Mała? What the f**k ?!Czy oni nie pozwalają sobie za dużo. To było słodkie, ale rzadko słyszałam takie słowa , które były skierowane do mnie. Chciałam dodać jakiś komentarz typu Mała to jest Twoja pała , ale ugryzłam się w język. Nie zasłużył na to.
-Yy hey? Co Cię tu sprowadza - powiedziałam zmieszana .
- Liam . - on chyba też nie był pewien swoich słów. Spojrzałam na niego z namalowanym znakiem zapytania na twarzy . Czego znowu może ode mnie chcieć ten nadopiekuńczy chłopak. Obchodzi się ze mną , jak z jajkiem. - To znaczy śniadanie zrobione przez niego  -sprostowała swoją wypowiedź
- Aha . Dobra tylko się ubiorę - powiedziałam jeszcze zaspanym i ochrypniętym głosem.
- Każdy jest w piżamie - dodał szybko
- Zayn , proszę Cię. Spójrz , jak ja wyglądam
- Ładnie - uśmiechnęliśmy się jednocześnie. - Ale choć już , bo Niall jest głodny , a naleśniki ...
- Naleśniki - wyskoczyłam z łóżka jak torpeda, o mało co nie zabijając się o własne nogi. Twarz Mulata była przekomiczna.
- Nigdy nie zrozumiem kobiet - wymruczał pod nosem na tyle głośno, że mogłam go usłyszeć.
- Nas się nie rozumie, nas się kocha.- pokazałam szereg białych ząbków- A teraz chodź - ciągnęłam go za rękę. Spojrzałam na niego z dołu, nie da się ukryć , że jest 5 centymetrów wyższy .
-Idę , już idę. - zbiegliśmy na dół. Po całym parterze unosił się zapach świeżo usmażonych naleśników i czekolady .
-Wstałaś ? - usłyszałam , jakże miłe powitanie mojego braciszka. Nie ukrywał , że był zaskoczony moją obecnością o tak wczesnej porze.
- Naleśniki czynią cuda- zaśmiał się Zayn . Odwróciłam się w jego stronę i posłałam mu promienny uśmiech.
- Dokładnie. A jak Horan zjadł wszystkie to nie żyje - uśmiech nie znikał mi z twarzy , ale do czasu - A gdzie Styles? - mój ton się zmienił, Był oschły i zimny
- Yy. W kuchni , a co? - odpowiedział mi na pytanie Lou.
-Nic, nic -odwróciłam się w stronę drzwi do kuchni - zaraz przyjdę . - wypowiedziałam to bez żadnych emocji
-Tylko go nie zabij - powiedział z pełną buzią jedzenia Niall. O nie , moje naleśniki ! - wykrzyczałam
w głowie
-Spróbuję - na twarzach chłopaków malowało się przerażenie - Spokojnie , nie zabiję go - odetchnęli z ulgą - A tak poza tym, słodko wyglądacie , jak się boicie - uśmiechnęłam się do nich.
Szłam w stronę drzwi do kuchni . Położyłam dłoń na zimnej , metalowej klamce. Przez moje ciało przeszedł nieprzyjemny dreszcz. Wzięłam głęboki wdech i pociągnęłam kulę. Siedział tam , jak gdyby nigdy nic.  Spoglądał przez okno. Odwrócił się w moją stronę, a ja od razu zmroziłam go wzrokiem. Gdybym mogła zabijać wzrokiem , on by już nie żył . Widząc mój wyraz twarzy wrócił do swojego zajęcia. Odchrząknęłam głośno. Jego zielone oczy znowu spoglądały na mnie.
-Słucham.  - oparłam się o wyspę,
-Niby czego? - unikał mojego wzroku . Udawał zdziwionego lub nie udawał. Ale jak możne zapomnieć , próbę gwałtu na siostrze kumpla.
- Przeprosin .
- Za co ? Nic nie pamiętam - nie mogłam uwierzyć. W środku aż kipiałam ze złości. Zacisnęłam mocno pięści, aż moje kostki pobielały .
- Jesteś pewien - zapytałam z chytrym uśmieszkiem na twarzy,
- Tak.
- Aha - wyciągnęłam z lodówki butelkę wody i wylałam mu na głowę.
- Aaa . Zimne! - wydarł się Harry . Cała czwórka zjawiła się w przeciągu dwóch sekund w pomieszczeniu , w którym znajdowałam się z Loczkiem .
- Mam nadzieję , że odświeżyłam Ci pamięć i ochłodziłam Twój umysł . Przyjmij to do wiadomości Styles, nie obchodzisz mnie i nigdy nie będzie - próbowałam nie wybuchnąć.- i bardzo ,ale to bardzo , źle wyglądasz w prostych włosach . Dziwię się , że grawitacja utrzymuje takiego egoistę przy ziemi. - chłopcy pękali ze śmiechu ,a mi nie jakoś do niego nie było. Owszem ulżyło mi ,a wymalowana złość na jego twarzy dała mi satysfakcję.
- Haha Ale Ciebie załatwiła - dopiero wtedy uśmiech zagościł u mnie. Ich śmiech jest dla mnie lekarstwem . Można się od nich uzależnić .
-Zamknij się Lou. - Louis. Niby najstarszy , ale w głębi serca ma nadal 5 lat. Za to go lubię. Za to , że jest sobą i nikogo nie udaje.
Wyszłam z pomieszczenia .Czy byłam z siebie zadowolona ? Nawet bardzo. I to dopiero początek. Może jestem wredna , a grupa jego fanek uznałaby mnie za nienormalną , ale one nie wiedzą jaki on jest.Usiadłam do stołu, gdzie leżał talerz naleśników. Z kuchni dochodziły różne krzyki , którymi nie przejmowałam się za bardzo , więc zajęłam się konsumpcją śniadania. Mój brat jest znakomitym kucharzem .Nigdy nie jadłam lepszych naleśników. Piłam świeżo wyciśnięty sok , gdy nagle ktoś krzyknął za mną BUU  i wyplułam zawartość na stół. Usłyszałam wesoły śmiech. To był Blondas.
- Ty mikrusie - wysyczałam przez zęby  -Jak tak mogłeś , Nialler. Myślałam , że mnie lubisz - udałam oburzoną.
- Bo Cię lubię - dał mi buziaka w policzek. To było takie słodkie. Poklepałam krzesło , które stało obok mojego. Horan natychmiast usiadł koło mnie. - A tak poza tym jestem wyższy od Ciebie.
- Proszę Cię , o centymetr. Liam uznał , że powinieneś być moim bratem i będzie na nas wołał bliźniaki. - spojrzałam na niego. W jego oczach były iskierki .
- A Mey , wracając do Hazzy . On nie chciał , był pijany i nic nie pamięta.
-Wiem. Ale to nie jest takie łatwe. Może wybaczę mu , a może nie. Jak na razie to jest za trudne
- Co jest za trudne? - nagle z kuchni wyszła uśmiechnięta czwórka.Oni to jednak nie potrafią się długo na siebie gniewać. Jak zawsze braciszkowi włączył się instynkt opiekuńczy
- A co może być trudne , dla dziewczyny , która zdawała maturę.? - odpowiedziałam pytaniem na pytanie. - A i wychodzę dzisiaj z Nillem - chłopcy usiedli przy stole - Chce mi coś pokazać - spojrzałam na blondyna , on tylko przytaknął głową.
- Pewnie Nando's - wszyscy zaczęli się śmiać, oprócz farbowanego , ten wymamrotał FOCH
- Jak focha to kocha - zaśmiałam się pod nosem .Niall się nie odezwał - Nie fochaj się , bo uznam, że okre Ci się zbliża. - teraz powinnam się ugryźć w język - Niall - żadnej reakcji - Niall. Horan. Głodomor. Blondyn - nie zwracał na mnie najmniejszej uwagi - Mogę się pobujać na Twojej huśtawce nastrojów - znowu po całym domu roznosi się głośny śmiech chłopaków .Niebieskooki wstał tak gwałtownie, aż przewrócił krzesło .Szedł obrażony w kierunku schodów. Pobiegłam za nim i chwyciłam za nadgarstek
- Stój. Proszę. Spójrz na mnie. - nic , nadal wpatruje sie w schody - Niall , dzieciaku spójrz na mnie! - nie wytrzymałam . Nie lubię , gdy ktoś unika kontaktu wzrokowego . Chłopak odwrócił się w moją stronę. On się śmiał .Śmiał się ze mnie? - Z czego się ryjesz ?
- Z Ciebie. Jesteś taka słodka kiedy się złościsz i masz taką koszulkę jak ja - spojrzałam na t-shirt chłopaka , a później na mój. Rzeczywiście mieliśmy takie same koszulki. Na jednej i  na drugie był napis  FREE HUGS  
- Idę się przebrać i możemy iść , okey ?
- Okey.

Weszłam po schodach na górę, wprost do pokoju . Wyciągnęłam z szafy białą sukienkę , dżinsową kamizelkę , kapelusz , jakąś biżuterię i buty a'la vansy. Poszłam do łazienki ,w której spędziłam niecałe 10 minut
Poszłam w stronę pokoju Nialla. Zapukałam ,a w zamian usłyszałam proszę. Wszystko było na swoim miejscu. Na ścianie wisiało pełno zdjęć . Parę z nich zwróciło moja uwagę. Oraz elektroniczna ramka na zdjęcia i filmiki .
-Ładnie tutaj masz.
- Wiem , ale to nie to samo co
- W domu - dokończyłam za niego
-Dokładnie. No to co , idziemy ?
-Jasne.
Wyszliśmy z domu.Spacerowaliśmy długo po uliczkach Londynu. Cały czas się śmieliśmy.

***
- Kiedyś z Louisem wyprostowaliśmy Harry'emu włosy 
-Wkurzył się ?
- I to bardzo , żałuj ,że Cie przy tym nie było
***

*** 
- Gdy Tori miała 10 , a ja 9 lat postanowiłyśmy , że uciekniemy z domu . Spakowałyśmy się i napisałyśmy listy do rodziców.
- I co?
-Wróciłyśmy do domu po 30 minutach , bo było nam zimno i byłyśmy głodne 
***
**
- Gdy miałem 7 lat , budowałem z bratem domek na drzewie. Wszedłem na niego , aby pomalować okna. Gdy byłem na górze, Greg zabrał drabinę  i poszedł do domu. Siedziałem na tym cholernym domku 6 godzin i płakałem jak nigdy. 
***

Opowiadaliśmy sobie różne historię .Później Niall pokazał mi Nando's. Kupiliśmy tam obiad i wróciliśmy do domu
_____


CZYTASZ = KOMENTUJESZ
Zależy mi na waszych opiniach

Rozdział taki sobie, ale może być.
Dziękuję i dobranoc.